توحید
شنبه, ۱۹ بهمن ۱۳۹۲، ۱۲:۵۸ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
"یا صاحب کل نجوا"
وقتی انگشت های اشاره،این طرف و آن طرف سرگردان بودند
گفتی...الله احد...
به کدام سمت؟ به کدام سو؟ وقتی احدیتت همه جا را پر کرده است.
آن انگشت اشاره ها در حقیقت انگشت حیرتند مانده در افسون یکتایی تو.
"الله صمد"را که گفتی منتها و مقصد هر چیز را نشانم دادی .
یا منتهی طلب الطالبین...
یا منتهی امل الاملین...
یا منتهی همم العارفین...
یا منتهی...
می رسم به ..."لم یلد و لم یولد ولم یکن له کفوا احد"...
و "نه" می گویم به هر تفکیک به هر اقتباس به هر تشبیهی.
...و زمزمه ای آرام می پیچد:
" یا احد و یا صمد ...یا من لم یلد ولم یولد ولم یکن له کفوا احد"
